Domowy Kościół w Kanadzie

Duchowość Domowego Kościoła

Duchowość Domowego Kościoła będącego częścią Ruchu Światło-Życie cechuje się  otwarciem na działanie Ducha Świętego i Jego dary - charyzmaty i w tym znaczeniu jest duchowością charyzmatyczną. 

Realizuje się ona  przede wszystkim w rozwijaniu i pielęgnowaniu osobistego spotkania z Jezusem. Spotkanie to dokonuje sie poprzez działanie Ducha Świętego.

Znak "Fos-Zoe" ukazuje moc Ducha Świętego, który wprowadza Światło Boże do naszego życia. Duchowość ta wymaga  pogłębiania relacji do Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, tak abyśmy w dochodzeniu do dojrzałej wiary, osiagnęli wewnętrzny pokój i stali się przez nasze życie  swiadectwem dla innych.

Ks. Franciszek Blachnicki zauważył, że do wypełnienia charyzmatu ruchu Światło-Życie, małżeństwa potrzebują innej drogi, drogi małżeńskiej, we dwoje. Skorzystał więc z materiałów i doświadczenia ruchu Equipes Notre-Dame.
 
U podstaw formacyjnych ruchu END jest to samo pragnienie. Małżeństwa spotykają się razem wokół Jezusa aby według Jego nauki kształtować swoje życie.  Ks. Henri Caffarel, ojciec duchowy ruchu END mówi o sobie:
 
”Kiedy miałem dwadzieścia lat, Jezus Chrystus nagle stał się dla mnie Kimś. O! Nic nadzwyczajnego. Tamtego marcowego dnia pojąłem, że jestem kochany i że kocham, i że odtąd  między Nim a mną będzie już tak przez całe życie”.
 
Odkrywa on, że miłość międy człowiekiem a Bogiem nie musi być przeżywana samotnie. W małżeństwie miłość Boża łączy się z miłością małżeńską, stając się małżeńską drogą do świętości.  W ten sposób ks. Caffatrel wspólnie z  kilkoma małżeństwami odnajdują drogę Duchowości Małżeńskiej.

Ks. Caffarel nie dał rodzinom tylko wskazań duchowych, ale nadał duchowości małżeńskiej konkretną postać i przejrzystą strukturę.  Proponuje dokładnie określoną drogę przeżywania świętości małżeństwa.  Duchowośc Małżeńska  będąca dążeniem do Boga razem ze współmałżonkiem jest w praktyce realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazwanych zobowiązaniami.

Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do otwierania się na Boga, na współmołżonka, na zamysł Boży wobec osób połączonych sakramentem małżeństwa.